Het is geweldig dat agri, food en tech zo in de belangstelling staan, met als gevolg dat er heel veel initiatieven zijn voor innovatie. Met een voor Nederland belangrijk en internationaal onderscheidend thema als High Tech to Feed the World (HT2FtW) is het goed dat er zoveel beweging is. Dat is een belangrijk deel van onze nationale export boterham van de toekomst.

Het is een illusie om te denken dat al deze initiatieven ergens centraal geregisseerd kunnen worden. Als dat al zou kunnen, belemmert dat de zo gewenste innovatie en snelheid. De andere kant van de medaille of neveneffect is dat er ook steeds vaker initiatieven en projecten zijn die elkaar bestrijden, naar mijn mening met gesubsidieerde projecten een ongewenste bijwerking. Het is een begrijpelijke bijwerking, ook omdat er in de meeste gevallen begeleidende partijen zijn die belang hebben bij het verkrijgen van financiering.

Dit ‘businessmodel’ denken zou eigenlijk anders moeten. De subsidieverstrekkers kunnen hierop proberen te sturen, met als doel meer samenwerking, maar ik zie ook dat dit lastig is. Je komt al snel aan het ‘businessmodel’ van een organisatie waarvan verwacht wordt dat die de eigen broek op moet houden.

Gevolg is een onoverzichtelijke hoeveelheid initiatieven en projecten, waar veel dezelfde dingen worden gedaan. Het zou mooi zijn als er meer overzicht komt en actief verbinding wordt gezocht. Als projecten ook beoordeeld en afgerekend worden op het maatschappelijk effect en de maatschappelijke kosten, zal dat zeker helpen.

Wellicht een vroege kerstboodschap, maar laten we vaker de samenwerking opzoeken en verbinden!

Alvast fijne feestdagen!

Met vriendelijke groet,
Marcel van Haren