Waar ligt de balans als het gaat om subsidies op innovatie en export projecten? In toenemende mate krijg ik signalen dat de administratieve lasten rondom subsidieprojecten dusdanige proporties beginnen aan te nemen, dat de vraag gesteld kan worden of het überhaupt nog wel loont om een aanvraag in te dienen. Ik begrijp heel goed dat er regels zijn en dat er controle nodig is, maar de balans lijkt zoek te zijn. Wat is het doel van subsidies, en helpt de huidige administratieve last bij het realiseren van dit doel?
De laatste tijd spreek ik steeds meer ondernemers die uit principe niet meer meedoen met gesubsidieerde collectieve innovatieprojecten. Jammer, dat is in mijn ogen echt een gemiste kans. En wat geldt voor innovatiesubsidies, zie ik ook steeds vaker gelden voor subsidies of programma’s t.b.v. exportbevordering. Als het een vooropgezet plan van onze overheid is om subsidies onaantrekkelijk te maken, dan lijkt dit dus te lukken. Volgens mij is dat niet het geval, dus een mooie taak voor een nieuw kabinet om het een stuk eenvoudiger te maken om mee te doen!
De huidige innovatiesubsidies lijken bovendien vooral tot doel te hebben om de kennisinstellingen in de benen te houden, niet om het bedrijfsleven een stap vooruit te helpen. Het uitgangspunt moet zijn, bedrijfsleven stelt de vraag en kennisinstellingen helpen bij het oplossen van deze vraag.
Hartelijke groet,
Marcel van Haren
Directeur GMV
